ႏႈတ္ဆိတ္တယ္။
တိုးတိတ္လြန္းေတာ့လည္း အဲဒီရင္ခုန္သံကို
မင္း ၾကားရလိမ့္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။
ၾကယ္ေတြကို ခူး ခူးၿပီး
မင္းကို ပန္ေပးခ်င္ခဲ့တာပါ....
ဒါေပမယ့္...
အိပ္မက္ေတြက ဖိတ္တစ္၀က္ စင္တစ္၀က္
ေႏြဦးရက္ေတြ ေရာက္တဲ့အထိေတာင္
မက္ခြင့္ မရလိုက္ပါဘူး။
ဆူးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ဥယ်ာဥ္က
ရနံ႔က်ေတာ့ နည္းလြန္းေနခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ခင္းလံုး
ကိုယ့္လက္ဖ၀ါးေပၚ ေမးေထာက္ၿပီး
သစ္သားမီးျခစ္ဆံေတြနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္
ငါ ဘာကို စားေသာက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ ???
တစ္ဘ၀စာ
ခပ္ၾကာၾကာ ၾကည့္ခြင့္ရလိုက္ရံုေလးတင္ပါပဲ။
(ဒီအျပင္ ဘာမွ မပိုခဲ့ဘူး)
ေကာင္မေလးေရ...
ငါ ဆိုတဲ့ ေကာင္က ေသြးေအး
ယဥ္ယဥ္္ေက်းေက်းေလးပဲ...
...လြမ္းတယ္။
မင္းခိုက္စိုးစန္
No comments:
Post a Comment