မိုင္မ်ားစြာေ၀း...
ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေလးေတာင္..မေပးလို႔....
အခ်ိန္တိုင္းေဆြး...
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ....
နာက်င္မိေသးတယ္.....။
ေ၀းေနရတဲ့အခါ...
ကမၻာဟာ..ပူေလာင္ကၽြမ္း...
ရင္ထဲမွာ...
စမ္းေရေတြလဲ ခန္းေပါ့.....။
အလြမ္းေျဖစရာ...
ကဗ်ာေတြ..ေရးမိေတာ့လည္း...
အတိတ္ကာလ...
မ...အနားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာေတြကို.....
ျပန္လည္တမ္းတ...
ကၽြန္ေတာ့္မွာ...
ပိုလို႔သာလြမ္းရပါတယ္......။
မ..အၿပံဳးေတြကို အလြတ္က်က္....
အိပ္မက္ေတြ..မက္ခဲ့ဖူးတာမို႔....
မေတြ႕ရတဲ့အခါ...
မနက္ခင္းတိုင္းဟာ...အသက္မဲ့....
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ေလ.......။
မ..အနားမွာ....
အခါမလပ္...စကၠန္႔မျခား....
အၿမဲေနသြားခ်င္သူမို႔....
ကံၾကမၼာလွည့္စား...
အခုလို...တေျမစီ ျခားေနတဲ့အခါ.....
တမ္းတလို႔....ယူေဆာင္..
မ...ပံုရိပ္ေတြကို...
မွန္းဆလို႔...ျမင္ေယာင္တာမို႔.....
ေ၀းခဲ့တဲ့ ရက္ေတြကို...လက္ေရခ်ိဳး.....
ျပကၡဒိန္ေလးေတာင္..စိတ္ေတြ ဆိုးေနၿပီ.......။
မ..အသံၾကားမွ...
ဘ၀င္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္း....
စိတ္မွာ လန္းဆန္းရတာမို႔.....
တစ္ေန႔တစ္ႀကိမ္ မပ်က္မကြက္....
မ..ဆီကို....
ဖုန္းဆက္ပါရေစေနာ္.........။
ေလလိႈင္းၾကားက
မ...ရဲ႕.....
ခ်ိဳသာတဲ့ စကားေလးေတြကို.....
အၿမဲ..နားေထာင္....
အိပ္မက္ထဲေတာင္..ၾကားေယာင္တာကိုေလ.....
မ..မယံုရင္ေမးၾကည့္...
ကၽြန္ေတာ္..ဆက္ေနက်...
တယ္လီဖုန္းေလး...သိပါတယ္.......................။
No comments:
Post a Comment