အပူစေတြ၊သူမ်ွေ၀လို႔
ေၿခြနွင္းတစ္စက္၊ေၿကြဆင္းသက္ေအာင္
မ်က္ေတာင္ဖ်ားဆြတ္၊သီေ၀႔ညြွတ္ခို
စိုရင္းစီးေန၊
ေၿသာ္... ငိုခ်င္းလည္းမရွည္ေတာ႔ပါဘူူးကြယ္။
သူခင္းတဲ႔လမ္း၊သူနင္းမည္႔ၿငမ္း
ခ်မ္းေၿမ႔၀မ္းေၿမာက္၊လွမ္းေလ်ွာက္ပါေစ
သူငဲ႔ေနလွ်င္၊ေၿဖေၿပရာခက္
ေ၀ဒနာသက္ရင္႔၊လက္ဆင္႔ကမ္းသလို
ငို....ငို....ငုိမွာစိုး
ေၿသာ္...ကုိယ္...ကိုယ္သာ အဆုိးၿဖစ္ေစေတာ႔.....။
ရင္နာစရာလဲ၊ မဂႍလာပါပဲကြယ္လုိ႔
ရယ္ရင္းနွတ္ဆက္၊ ေမ႔နိုင္ရက္ေစ
ေမ႔ပါေစကြယ္၊လြယ္လြယ္ခံစား
ခ်န္ထားပါေစ၊ကံတရားလို႔သာေၿဖလ်က္နဲ႔...
မေၿခြရက္တဲ႔ပန္း၊အေၿကြခက္တဲ႔ပန္း
အၿမဲလန္းေန၊အလြမ္းတစ္ခု
ရင္ထဲနဳမ်စ္၊ၿဖစ္ၿပီးမပ်က္
သစ္ၿပီးသထက္သစ္၊နွစ္ရွည္လၿကာ
ကာလတာရွည္ေမ်ာ
ေၿပာမၿပသာၿပီ
အခ်စ္ရယ္.........
ရင္...ထဲ..မွာ...ေတာ႔..ေသာကရာသီ။ ။
No comments:
Post a Comment