ဟုိး..ေတာင္ကၿခိမ္း
လွ်ပ္နြယ္ယိမ္းက၊စိမ္းၿမတ႔ဲရက္
စက္တင္ဘာ၇ဲ႔မနက္ေတြမွာ
သံေယာဇဥ္ရာသီ ဟာစခဲ႔
ဘ၀ရဲ႔အတိုင္းအတာနဲ႔
နွိဳင္းစာနင္႔သီး၊အခ်စ္ၿကီး ခ်စ္ခဲ႔မိပါတယ္။
ေနြးေထြးေသာ မိုးစက္
မ်က္နာကို ပက္စဥ္ၿပီးခြဲခြာ
ရာသီပိေတာက္၊နွစ္ၿကိမ္ပြင္႔
ဥၿသနွင္႔အတူ
အပူသည္ရဲ႔ေသာက
ဘယ္သူလည္လို႔ ေၿပာၿပ၀ံ႔မလဲ။
ရင္ထဲကအလြမ္း
ရင္ထဲမွာပဲက်ြမ္းပါေစေတာ႔
လာေလ..လာေလလို႔မေခါ္ရက္
အေခါ္ခက္ အလာခက္တဲ႔ခရီးမွာ
အနီးဆံုးလူလဲ..
အခ်စ္ရယ္... အေ၀းဆံုးကို ခြဲရတတ္တာ
သဘာ၀တစ္ခုပါလားကြယ္။
တြယ္မက္ေနွာင္ပတ္၊ခ်စ္တတ္ၿခင္းတည္႔
ၿဖည္႔ဆည္းရံဳသက္သက္
ညဥ္႔နက္နက္၊ခရီးၿဖစ္လွ်င္
ပင္လယ္ၿပင္မွ၊မီးၿပတိုက္လို
လိုက္ခြင္႔ကိုမရ၊ၿဖာက်သြန္စီး
အၿကင္နာမီးေမာင္း၊လမ္းေၿကာင္းၿပညြွန္
ေနခဲ႕က်န္၀ံ႔၊တဖန္သစ္သစ္
လြမ္းခဲ႔ရစ္ရံဳ...
အခ်စ္ေနာက္က်န္ ေမ႔ထားလိုက္။ ။
No comments:
Post a Comment