ငါ့ကေလာင္သြား ျမႇားတစ္စင္းလိုထိုးေဖာက္ မင္းတို႔ရင္ထဲအထိေရာက္ေအာင္ ငါပို႔ေဆာင္မယ္.........

Friday, November 30, 2007

လြမ္းတဲ့....လမ္း

လြမ္းတဲ့ လမ္းမွာ
ပန္းလည္းမပြင့္
ရင္နင့္စရာ......။

လြမ္းတဲ့ လမ္းမွာ
ရြက္သစ္မေ၀
ရြက္ေျခာက္ေတြပဲ
ေၾကကြဲစရာ......။

လြမ္းတဲ့ လမ္းမွာ
စမ္းလည္းမစီး
၀မ္းနည္းႀကီးမား
သီးျခားကမၻာ.....။

လြမ္းတဲ့ လမ္းမွာ
ခ်စ္သူမေတြ႕
မေပ်ာ္ေမြ႔ဘူး.....၊
ရင္မွာစူးလ်က္ ႐ူးခ်င္စရာ.....။

လြမ္းတဲ့...
လမ္းမွာ... ....
... .... ....။ ။

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)

Monday, November 26, 2007

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေၾကျငာစာတမ္း

ရန္ျဖစ္ၿပီးမွ
ျပန္ခ်စ္ၾကတာ
သဘာ၀ပါကြယ္.....။

စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကာလ
အခ်စ္မ်က္ရည္ေတြ
အခါခါက်တာေတာ့.....
ရင္ထဲက
တသသ နာလြန္းတယ္.....။

မခြဲႏိုင္မွန္း သိလ်က္နဲ႔
စကားႏိုင္လု၊
သ၀န္တိုမႈေတြ
တျဖည္းျဖည္းစု
စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြက...
ျမင့္သထက္ျမင့္
ရန္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ကို
မာန္၀ံ့ၿပီး တက္ခဲ့ၾကတာ
ဘယ္သူမွားသလဲကြယ္....။

အခ်စ္ရယ္...
ရန္မျဖစ္ေၾကး
ျပန္စစ္ေဆးၾကမယ္ဆိုရင္...
နင္လည္း...နာ၊ ငါလည္း....နာ
နင္လည္း...လြမ္း၊ ငါလည္း....လြမ္း
နင္လည္း....ငို၊ ငါလည္း....ငို
ကမၻာၿပိဳမတတ္ပါဘဲကြယ္။

ခ်စ္သူအခ်င္းခ်င္း
တိုက္တဲ့...စစ္
မုန္းလို႔မွ မျဖစ္ဘဲ။

မုန္းေမ့လို႔ မရၾကမယ့္ အတူတူ
(စစ္မျဖစ္ေၾကး)
ေဟာဒီ့ အခ်စ္လက္ေရးနဲ႔
(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသ၀ဏ္လႊာေလး)
နင့္ကို.....ေပးလိုက္ပါရေစ။

ေန႔လည္း...လြမ္း၊ ညလည္း....လြမ္း
မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းနဲ႔
ရန္ျဖစ္ၿပီးမွ၊ ျပန္နမ္းမိတဲ့...အနမ္း
ငါ့...ရင္ထဲ.....
ပိုလြမ္းသြားရျပန္ၿပီကြယ္။ ။

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)
(ေမွာ္မင္းသမီး..စာအုပ္မွ)

အပူသည္

အသစ္မဟုတ္ဘဲ
ေနေရာင္နဲ႔ျပန္သထားတဲ့
မနက္ခင္း တစ္ခုမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္အ႐ူးအမူးျဖစ္ေနတာကေတာ့
အိပ္မက္ထဲက
ေမႊးျမေနတဲ့ နားရြက္ေလးတစ္ဖက္ပါပဲ။

ေလကလည္း တဟူးဟူးတိုက္ေနရဲ႕
ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ခုိကိုးရာမဲ့ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ဟာ
တစာစာအာေနေလရဲ႕
အလြမ္းေတြ ဖြာလန္က်ဲလို႔
ျမင္မေကာင္းေအာင္ငိုထားတဲ့
ေတးသြားေလးလိုပဲ
သက္ဆင္းခဲ့။

သိပ္ေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူးကြယ္ တဲ့။
တခၽြတ္ခၽြတ္ ျမည္ေနတဲ့
သစ္ကိုင္းေျခာက္က
မာဂဓဘာသာစကားနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၽြးသိပ္တယ္။

ေရတံခြန္ေအာက္၀င္လည္း အပိုပဲ
ႏွလံုးသားတစ္ရပ္စာသာျမင့္တဲ့
ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုေဆာက္ျပီး
ကမၻာဦးအစကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။
မီးကိုစတင္ေတြ႕ရွိသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနေလရဲ႕.....။


ေကေဇာ္

Friday, November 23, 2007

အေဖ့အတြက္..ေပးစာ

အေဖေရ ခုအခ်ိန္ထိ လူအမ်ားၾကားမွာ မိေကာင္းဖခင္ သားအျဖစ္ရပ္တည္ႏိုင္ေစခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သူမ်ားေတြလို အလွ်ံပယ္ေအာင္ မထားႏိုင္ေပမယ့္ မေၾကာင့္ၾကရေအာင္ လူတန္းေစ့ေစ့ ရပ္တည္ေစႏိုင္ခဲ့ၿပီး ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ အေဖ့ေမတၱာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိပါတယ္ အေဖ။

အေဖေရ ကၽြန္ေတာ္က သားမိုက္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္ သားလိမၼာတစ္ေယာက္လဲ မဟုတ္ခဲ့ဘူးေနာ္။ အေဖ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အေဖ့အိပ္မက္ေတြကိုလည္း အခါခါ ရိုက္ခ်ိဳးခဲ့မိတယ္။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္း သိၿပီး အေဖ့ကို ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးလည္း ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အေဖ ေပးဆပ္ခဲ့သေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္မွာ တာ၀န္ မေက်ႏိုင္ေသးပါဘူး အေဖ။

အေဖေရ အလုပ္ပင္ပမ္းလို႔ ျဖစ္ျဖစ္။ ဘ၀အေမာေတြေၾကာင့္ ခြန္အားေတြ ေပ်ာက္ေနတဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အေဖ့ကို နားလည္မႈမရွိဘူးလို႔ အေဖထင္တဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက စကားေတြကို အေဖ့ႏွလံုးသားက ၾကားႏိုင္ပါေစ အေဖ.....။


သို႔..ေဖေဖ

(၁)
အေဖ...
ေမြးစကေန၊ ဒီအရြယ္အထိ
သားတို႔ကို ရွာေဖြေကြၽး...
လိုသမွ် ေပးခဲ႔တယ္ေနာ္......။

(၂)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ပံုတစ္ေခါင္း
ေမတၱာေရသြန္းေလာင္းလို႔...
လူရာ၀င္ေရး၊ ပညာအေမြေပးတဲ႔
အေဖ့ေစတနာ.....
ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္..အေဖ..။

(၃)
တစ္ခါ တစ္ခါမွာ....
အေဖ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳး
ကြၽန္ေတာ္ ဆိုးမိေတာ့လည္း....
အျပစ္မယူ..မၿငဴစူပဲ...
ၾကည္ျဖဴစြာ ေပးဆပ္..အၿပံဳးမပ်က္တဲ႔..အေဖ....။

(၄)
ေနပူပူ..မိုးသည္းသည္း..
ႏွင္းဖြဲဖြဲက်လည္း...
၀တၱရား မပ်က္၊ ေငြရွာထြက္လို႔..
မိသားစု အေရး၊ အၿမဲပဲ ေတြးေနတတ္တဲ႔..အေဖ.....။

(၅)
အလုပ္ခြင္မွာ၊ စိတ္မရႊင္စရာ ..
ဘယ္ေလာက္ႀကံဳႀကံဳ...
အခ်ိန္တန္လို႔၊ အိမ္အျပန္မွာ...
မိသားစုကို ေသာကမပြားေစဘဲ....
ၿမိဳသိပ္ထားတတ္တဲ႔....အေဖ..။

(၆)
အေဖ့...သမီးႀကီးေလာက္...
ဂုဏ္မေျမာက္တဲ႔...
သိုးမည္းေလး ကြၽန္ေတာ့္ကို...
တစ္ခါ တစ္ခါ..
ဂ႐ုဏာေဒါသနဲ႔ ဆူပူတတ္တဲ႔ .. အေဖ..။

(၇)
အေဖ....
အေဖ့အလွည့္မွာ.....
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပးဆပ္ခဲ႔ေပမယ့္...
ကြၽန္ေတာ့္အလွည့္မွာ..
တာ၀န္မေက်ႏိုင္ေသးတဲ႔..
အေဖ့သားကဗ်ာငွက္ကေလး...
ဒီစာကို အေဖ့အတြက္ေရးလိုက္ပါတယ္......။

(၈)
အေဖ့အတြက္...
အေမာေျပေစတဲ႔..ေရတစ္ခြက္မျဖစ္ရင္ေတာင္....
ေခြၽးသိပ္ေပးမယ့္...မိုးေပါက္ေလး တေပါက္အျဖစ္
အေဖ...မွတ္ယူ....ၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါေစ.....။

Thursday, November 22, 2007

တိတ္တခိုး.....

(၁)
တိုးတိုးေလးနဲ႔......
ခိုးခိုးၿပီးခ်စ္ခဲ႔တာပါ......
ရင္ခုန္သံေတြကိုေသာ့ခတ္....
အျဖဴေရာင္ေန႔ရက္ေတြ အတြက္ေပါ့......။

(၂)
သူငယ္ခ်င္းေရ.......
ေ၀းခဲ႔တဲ့ရက္ေတြတိုင္းမွာ.....
ႏွစ္ေယာက္အတူရွိခဲ႔တဲ႔.မနက္ခင္းေတြကို တမ္းတ..
နင္ေရာ....
ငါ့ကို သတိရရဲ႕လား........။

(၃)
တစ္ေယာက္..တစ္ေနရာ.....
မိုင္မ်ားစြာ ေ၀းကြာေနေတာ့မွ....
နင့္ကို...ပိုပိုလြမ္း.....
ငါ့မွာေတာ့......
အခ်ိန္တိုင္းမွာ..ေလာင္ကြၽမ္းလို႔ေလ.......။

(၄)
ဒဏ္ရာ..ဗရပြနဲ႔...
ေၾကမြေနတဲ့..ငါ့ႏွလံုးသားကို....
နင့္ရဲ႕အၿပံဳးမ်ားနဲ႔..ျပန္လည္အသက္သြင္း....
နင္ဟာ...ငါ့အတြက္ေတာ့....
နံနက္ခင္းပါပဲ.........။

(၅)
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ..ရွင္ျပန္ထေျမာက္...
ရင္ထဲကို..အားေတြေရာက္ေအာင္....
နင့္အၾကည့္ေတြက..စြမ္းေဆာင္....
နင္ဟာ..ငါ့အတြက္ေတာ့.....
အလင္းေရာင္ပါ.......။

(၆)
အထီးက်န္..တစ္ကိုယ္တည္း...
အက်ည္းတန္စြာ...ေမွာင္မည္းေနတဲ႔...
ငါ့ဘ၀ရဲ႕..သိမ္ငယ္ျခင္းေတြကို..ဖယ္ရွင္း...
နင္ဟာ..ငါ့အတြက္ေတာ့...
ေငြလမင္းပါ......။

(၇)
ခ်စ္ျခင္းမွာ..အခါခါအျဖစ္ဆိုး...
ပူမွန္းသိရက္နဲ႔...မီးကို..၀င္၀င္တိုးတတ္တဲ႔....
ငါက....
ပိုးဖလံလို..လူမ်ိဳးေပါ့....
ပူေလာင္မႈေတြ..ကင္းေ၀း....
နင့္ေမတၱာရိပ္မွာ...ၿငိမ္းေအးပါရေစ......။

(၈)
ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေလးေရ......
ငါ့ရင္ထဲက..အခ်စ္ေတြအေၾကာင္း...
နင္သိေစဖို႔...ဆုေတြေတာင္းလို႔....
ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ကိုေမွ်ာ္လင့္....
နင္နဲ႔အတူတူ....
ေပ်ာ္ခြင့္ရခ်င္တယ္............။

ေႏြဦးေက်ာင္းေတာ္

ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ
မီးေတာက္ပိုက္ခဲ့တဲ့ လူမိုက္ကေလးေပါ့...

ေက်ာက္ထက္အကၡရာေတြ နားမလည္လို႔
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ေဗဒနဲ႕ပဲ
ခ်စ္တယ္ လို႕ေရးမယ္
ႏွင္း ..ေရ... ... .... ..
ငါ..စစ္ေၾကညာပါရေစ။

'သိပ္ခက္တာပဲ
ေတေလ ေလး ရယ္' တဲ့
သူမေခါင္းေလး ခါရမ္း
ဒါပါပဲ... ..
ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ အုတ္ခံုတန္းမွာ
ဒူးပိုက္ ႐ူးမိုက္မိတဲ့ ေကာင္မို႔
ေႏြဦးေက်ာင္းက ကံ့ေကာ္ေရ... ... .... ..
ငါ..ခူးပါရေစ။

သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္တဲ့
သူ .. ငယ္ .. ခ်င္း ကို လြမ္းမိေတာ့
ကြဲအက္ေသာ လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔
ဘုရား႐ွင္ထံ ဆုေတာင္း
ေက်ာင္းပံုျပင္တို႔ ေမႊးပ်ံ႕ေစသားကြယ္
ျဖစ္ႏိုင္ရင္
အိပ္မက္တို႔ ပြင့္ရာေျမမွာ
ေက်ာင္းသူေလး ေလွ်ာက္ဖို႔လမ္း
ေက်ာင္းသားေလး ေဖာက္ လို႔ ေပး ပါရေစ။

ေဟာဒီမွာ
ဧဒင္ ေက်ာင္းက
ေခါင္းေလာင္းသံ လားကြယ္
ေက်ာင္းတံခါး ကို တိတ္တိတ္ေလး
ပိတ္ ျပစ္ လိုက္ ျပန္ျပီ
ျမင္ေနက် ေျမနီ လမ္း ေလးမွာ
စံပယ္ေတြ လူခိုးခံရ ေရာ့ မယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေႏြဦးရက္မ်ားစြာမွာ
ေကာက္ပင္ေလးက
သူ႔ လယ္သူမ ကို ေမွ်ာ္ေနသလိုမ်ိဳး
ေက်ာင္းသားေလးလဲ ေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ဆိုတာ
စကၠဴေလွ အတြက္ေတာ့ က်ယ္ လြန္းတယ္ေလ...
အဲ့ဒီေတာ့ ခပ္ရင့္ရင့္ပဲ ေမးမယ္
အေမွာင္ ေခတ္ မွာေရာ
လမင္း ပြင့္ ေပး လို႔ ရမလား။

အလင္းေမွးေမွး နဲ႔ပဲ
႐ြက္ေတြ လႊင့္ခဲ့ ရ
အလြတ္ က်က္ထားတဲ့
ခံုနံပါတ္ ေလး က
နကၡတ္မ်ား မွားပြင့္ ခဲ့ ေလ သလား
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရယ္
သစ္႐ြက္ေတြ ကို သာ ကုန္ေအာင္ ေႁခြပါ
ေက်ာင္းသားေလး ကိုေတာ့ ထား ခဲ့ ပါ။

ဒီေလာက္ ေလးပါပဲ...
အသည္းကြဲ တယ္ ဆို တာ
လြယ္အိတ္ကေလး ပိုက္
ေခါင္းေလး ငိုက္ခ် ထား႐ံုနဲ႔မွ မေျပႏိုင္တာ
ေနာင္တေခတ္ တခါ ေတာ့
အိပ္မက္မ်ား လင္းေတာက္ ႏိုင္ ေကာင္းပါရဲ႕.... ..။

ေနမိုးၾကယ္

ဘ၀ေသတဲ့....ည

တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညပါ
မိုးေတြသည္းလို႕
ကိုယ္ ကမၻာပ်က္တဲ့ ညေပ့ါ
တသက္တာ ထာ၀ရ
ရင္နင့္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ နင့္ကို
အျပီးအပိုင္ ဆံုးရႈံး
ေမ့မုန္းလိုက္ရတဲ့ ညေလ
မ..........ေရ
တစ္ပါးသူ ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံလို႕
နင္ထားခဲ့တဲ့ညေပ့ါ......။


((ဆိုးသြမ္း))

(ကိုဆိုးသြမ္းရဲ့...အလြမ္းသင့္သူ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)

Wednesday, November 21, 2007

အထီးက်န္

တစ္ေယာက္ထဲပါ....
အရင္ကတည္းက ေနတတ္ၿပီးသား
အခုမွ... ဘာမ်ား ၀မ္းနည္းရမလဲ......။

အထီးက်န္မို႔၊ အက်ည္းမတန္ပါဘူး..
ကိုယ့္ဘ၀ကို၊ ကိုယ့္ဘာသာေမာင္းႏွင္...
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္၊ ဟိုးထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္သြား...
ငါက....ဖန္ဆင္းရွင္ လူသားေလ......။

လူ႕အလို လူ႕အႀကိဳက္
အခါတစ္ရာမက လိုက္ခဲ႔ေပမယ့္....
မလိုက္မိတဲ႔ တစ္ခါကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕
စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ိဳးပဲ႔ေအာင္.
စကားလံုးနဲ႔ သတ္တတ္တဲ႔
လူေတြကို ရြံတယ္......။

အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္မို႔
ဒူးေထာက္ငိုေၾကြး...
ငါက ပူေဆြးေနမယ္ထင္လား....။

သြားစမ္းပါ...
ငါ့ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ႔အခ်ိန္ေတြကို
ဘာမဟုတ္တဲ႔ လူေတြအတြက္...
ေပးဆပ္ရေအာင္ တန္မွမတန္တာ.....။

ေလာကဓံေရ...
မင္းဘယ္ေလာက္ ဖိႏိွပ္ႏိုင္မလဲ
မင္းလက္က လြတ္တဲ႔တစ္ေန႔
မိုးကို ဒူးနဲ႔ တိုက္ျပမယ္....။

တူျဖစ္ေနတုန္း ႏွံလိုက္ၾကဦးေပါ့
ေပျဖစ္ေနတဲ႔ငါ...
အံႀကိတ္ကာ ခံေနမွာပါ....။

ငါ..သံေယာဇဥ္ထားမိသမွ်လူတိုင္းက
ငါ့ကို ေစာ္ကား
ေနာက္မ်ားေတာ့ ေတာ္ပါၿပီ......။

အရင္ထဲက သင္းကြဲ...
မင္းတို႔..လုပ္ရပ္ေၾကာင့္..
ထူးၿပီး ၀မ္းမနည္းပါဘူး.....
ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာေတြ
ငါ့ကမၻာမွာ အျပည့္ပါ....။

အနာဂါတ္ကာလမွာ...
ငါ့ဘ၀ အဆင့္ျမင့္ေအာင္...
ငါ့ဘာသာ စြမ္းေဆာင္ရမွာမို႔...
အသံုးမက်တဲ႔ လူ႕အႏၶေတြေရ....
အားလံုး....Goodbye..........။

((ေလးညိႇဳ႕ရွင္))

ေကာင္းကင္ဆီပို႔တဲ့ အီးေမး(လ္)

``မဂၤလာပါေမေမ´´

အိပ္မက္စိမ္းပြင့္ပန္ထားတဲ့ ေတာတန္းေလး
ညေတြရဲ့ မြန္းက်ပ္မႈနဲ႔ အသက္ရွင္၊

သားဘ၀က နက္ဖန္ဆိုတာမရွိ၊
သားအလွကေဗလု၀နဲ႔ ကုသ၀င္စားတယ္၊
သားအခ်စ္က ဘုရားရွင္ေရွ႕ကသစာပန္း၊
` သားေကာင္မေလးက ေျခသလုံးမလွဘူး၊
သား၀င္ေငြက သူဖုံးစားထက္ဆင္းဆင္းရဲရဲ၊
သား၀ါသနာက မိုးေခါင္ေရရွားမွာ ပြင့္တဲ့ပန္း၊
သားအျဖစ္က ကြန္ပ်ဴတာလို Restoreေခၚမရတဲ့ အမွားေတြနဲ႔
ညဖိနပ္တစ္ရံနဲ႔ေလလြင့္သူ၊


ေမေမေရ.....
ေမေမ့အမ်ိဳးေတြက အေရာင္ေတြနဲ႔ လြမ္းဖတ္က်
ပန္းပြင့္ေရာင္ျမွား အထပ္ထပ္နဲ႔ ပစ္ခတ္ၾက
သားရဲ႕ က်ည္ကာအကီ်ၤက ညီမေလး၊

အခုေတာ့ သားဘ၀က
စိတ္ေလးလက္၀န္ႀကီးနဲ႔ မေပါ့မပါး
ဘယ္ေတာ့ ဘယ္လို ဖြားမလဲမသိတဲ့ ဒုက္ခနဲ႕
သားညီမေလးကိုသတိရတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
ေမေမေျပာသလို ေတာနက္ေတာင္တန္းပါပဲ ေမေမရယ္၊

ေမေမေရ...
ေမေမ့သားဘ၀ေလး ကြန္ပ်ဴတာလို windowက်သြားတဲ့အခါ
သားညီမေလးကို အတင္ခိုင္းပါ၊
ေမေမ့သားဘ၀ေလး ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာအျပင္ဘက္ေရာက္သြားတဲ့အခါ
သားညီမေလးကို ဆက္သြယ္ပါ၊
ေမေမ့သားဘ၀ေလးရဲ့ ခံုတန္းေလး ေနညိဳသြားရင္
သားညီမေလးနဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပါ၊

တကယ္ဆို(စကၤာပူကို လယ္ထြန္သြားခ်င္တဲ့သားအတြက္)
စကားလံုးအဆိပ္တက္ေနတဲ့ တဲပ်က္တစ္လံုးဆိုတာ
ေဟာဒီအိပ္မက္ေတာတန္းေလးပါပဲ ေမေမရယ္။ ။

ေကတီဦး (ကိုေနသစ္ရဲ႕ အိပ္မက္ေတာအုပ္ ဘေလာ့ခ္မွ)

စိတ္ဓါတ္

ျဖစ္စရာရွိသည့္အတိုင္းပင္ သင္ျဖစ္ရလိမ့္မည္။
မေအာင္ျမင္မႈက သူ၏အေၾကာင္းအရင္းကို
“ပတ္၀န္းက်င္” ဆိုသည့္
အေရးမပါေသာ စကားလံုးမွာ ရွာေဖြကာ
ႏွစ္သိမ့္မႈေပးေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း
စိတ္ဓါတ္ကမူ
ယင္းကို မေထမဲ့ျမင္ျပဳကာ
လြတ္လပ္စြာပင္ ရပ္တည္သည္။


သူသည္ အခ်ိန္ကာလကို စိုးမုိးသည္။
ေနရာဌာနကိုလည္း ေအာင္ႏိုင္သည္။
ကံၾကမၼာတည္းဟူေသာ ၀င့္ႄကြားတတ္သူ
လူလွည့္စားကို
ခ်ိဳးႏွိမ္ ၿငိမ္၀ပ္ေစသည္။
အေျခအေန အေၾကာင္းျခင္းရာတည္းဟူေသာ
အာဏာရွင္ ဘုရင္မင္းကို
သရဖူျဖဳတ္ပယ္ကာ
အေစအပါးအျဖစ္ ခစားေစသည္။

မေသဆံုးႏိုင္ေသာ နာမ္၀ိညာဥ္မွ ေပါက္ဖြားခဲ့သည့္
စိတ္ဓါတ္တည္းဟူေသာ
မျမင္ရသည့္ စြမ္းအား၊
သည္စြမ္းအားသည္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သို႔ သြားရာလမ္းတြင္
ေက်ာက္သားနံရံ ျခားထားေသာ္လည္း
ထြင္းေဖာက္၍ သြားမည္ပင္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္လိုရာမျဖစ္ေသးဘဲ
ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေနသည့္ ကာလမ်ိဳးတြင္
ေႏွးေကြးလွဘိဟု
ညည္းညဴျမည္တမ္းမႈ မျပဳပါႏွင့္။
နားလည္သူပီသစြာ
ေစာင့္စည္း သည္းခံပါ။
စိတ္၀ိညာဥ္ ႀကိဳးႄကြႏိုးထၿပီး
အရာရာကို စီမံခန္႔ခြဲၿပီဆိုလ်ွင္
နတ္ေဒ၀တာမ်ားပါမက်န္
နာခံရန္ အသင့္ရွိၾကမည္သာပင္။


ေဖျမင့္
((သင့္စိတ္သင့္အေတြးအႀကံမ်ား အတိုင္းသာ))

မွားတဲ့ဘက္မွာ

(၁)
ဘ၀ဟာ..ခ်ိဳသလား..ခါးသလား...
ငါကေတာ့...
ရိုးသားစြာ..မွားေနတတ္သူပါ....။



(၂)
လူ႕ေလာက.မာယာေတာမွာ...
အခါခါ..ရင္ေမာရင္း...
ဒဏ္ရာေတြ..ပိုပိုတိုး...
ရင္ထဲမွာ...
ဆူးပင္ေတြ..ပ်ိဳးလို႔ေပါ့.....။

(၃)
ယံုၾကည္မႈရဲ႕ရလဒ္...
ေက်ာျပင္ထက္က..ဓါးခ်က္ေတြကလည္း..
တျဖည္းျဖည္း..မ်ားျပား..
ခုဆိုရင္..
ပိုပို..ဆိုး၀ါးလို႔ေလ.....။

(၄)
အမ်ားနဲ႔တစ္ေယာက္...
ယွဥ္ၿပိဳင္စရာေတြ..ေပၚေပါက္တဲ့အခါ..
အားနည္းသူကို..အျပစ္ပံုခ်..
အဲဒါ.. သဘာ၀လား...။

(၅)
ေရွ႕တစ္မ်ိဳး..ကြယ္ရာတစ္မ်ဳိးနဲ႔..
အၿပံဳးတုနဲ႔လမ္းျပ.ေခ်ာက္ထဲအထိတြန္းခ်တတ္တဲ့..
မ်က္ႏွာဖံုးေနာက္က..
လူေတြရဲ႕..အဇၥ်တကို ရြံတယ္...။

(၆)
မလိုသူေတြရဲ႕..မ်က္ႏွာထား...
က်ီးလို..၀ိုင္းအာတတ္တဲ့..စကားေတြၾကားမွာ..
အံႀကိတ္မာန္တင္း..
ေရွ႕မွာ .. ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ပန္းတိုင္းရွိတယ္...။

(၇)
ဘ၀ရဲ႕..မီး႐ႈးတန္ေဆာင္...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕..အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔...
ကိုယ့္ဘ၀ကို..ထုဆစ္..
တစ္ေန႔မွာ..ငါဟာ...
အားလံုးရဲ့အထက္..ဟိုး....မိုးျမင့္မွာေလ....။

((ေလးၫွိဳ႕ရွင္))

ဂိုးေစာင့္

နည္းပရိယာယ္ မၾကြယ္၀ဘူး...
အဲသလို...
အေတြ႕အႀကံဳအရလည္း ႏုနယ္ေတာ့..
ကိုယ့္ကစားကြက္ဟာ..
ရယ္စရာျဖစ္ေကာင္း...ျဖစ္ေနမယ္…...။




မကြယ္မ၀ွက္ေျပာရရင္...
ကိုယ္.....
ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မွဴးလည္း .. မဟုတ္
ကြင္းလည္ဖန္တီးရွင္လည္း .. မဟုတ္
ေနာက္တန္းခံစစ္သမားလည္း .. မဟုတ္
ကိုယ့္အတၱအတိုင္းဆို
((ခ်ီလာဗက္)) လို
ဖရီးကစ္ေတြက တစ္ဆင့္
အႏိုင္ဂိုးေတြ တဒိုင္းဒိုင္း သြင္းပစ္ခ်င္တာေပါ့…...။

အခုေတာ့....
ကံႀကမၼာဒိုင္ရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္လွည့္ကြက္မွာ...
ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတြ ခဏခဏ အျပခံရနဲ႔..
ေလာကဓံ..တိုက္စစ္မွဴးေတြရဲ႕...
ဗ်ဴဟာေျမာက္ ကန္ခ်က္ျပင္းျပင္းေတြကိုပဲ...
စကၠန္႔တိုင္းနဲ့အမွ်..အလူးအလဲ ပုတ္ထုတ္ကာကြယ္ေနရတယ္.....။

((ေ၀းအိမ္))

ဓါးသြားေပၚမွာ..ကတဲ့ဆပ္ကပ္..

`ေလာကမွာ လူျပိန္းေတြပဲမ်ားတယ္ သီဟရဲ႕။ အဲဒီစကားရွင္းပါတယ္။ မင္းလက္ခံတယ္မို႕လား´

`ေလာကနီတိေတာင္ ညြန္းတယ္မို႕လား၊ ရဲရင္႕သူကို သင္းခြဲျပီး အႏုိင္ယူရမယ္တဲ႕။ မင္းရဲ႕အေဖၚေတြဟာ သူတို႕ထက္ အမ်ားၾကီးသာေနတဲ႕ မင္းကို မနာလိုျဖစ္တဲ႕အခါ ဒီနည္းကို သံုးလိုက္ၾကတာပဲ´



`ဒါေပမဲ႕ ဒီအေပၚမွာ မင္း လြန္လြန္ကဲကဲ ခံစားစရာမလိုဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ႕ ဒါဟာ လူ႕သဘာ၀မို႕လို႕ပဲ။ မင္းေနရာမွာ တျခားလူဆိုရင္လည္း မင္းလို အလုပ္ခံရမွာပဲ။ သူတို႕ေနရာမွာ တျခားသူေတြဆိုရင္ သူတို႕လုပ္သလို လုပ္ၾကမွာပဲ။ မင္းမွ.. သူတို႕မွရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အုပ္စုတစ္ခုထဲမွာ တစ္ေယာက္က က်န္သူ အားလံုးထက္ ျမင္႕မားသာလြန္ေနရင္ က်န္တဲ႕သူေတြက သူ႕ကို မနာလိုျဖစ္ျပီး ေစာ္ကားတိုက္ခုိက္လာမွာပဲ။ လူ႕ေလာကနဲ႕ လူေတြဆိုတာ ဒီလုိပါပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ပုထုဇဥ္ လက္မွတ္ရထားတဲ႕ သဘာ၀က်က် အရူးေတြဆီမွာ ဒီအတိုင္းျဖစ္ေနမွာပဲ´

`လူ႕သဘာ၀ေတြကို မင္းနားလည္မႈထားေပးလိုက္ပါ။ လူေတြမွာ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္လာမယ္၊ ျဖစ္ခ်င္မွလည္း ျဖစ္လာလိမ္႕မယ္။ လူ႕သဘာ၀ဆိုတဲ႕ ၀ကၤပါထဲမွာ သူတို႕ လွည္႕လည္ေနတာပဲ။ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုမို႕လို႕ ေထာက္ခံေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဆန္႕က်င္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္းသူတို႕ ေလွ်ာက္ေနရင္း ကိုယ္႕ကို ခလုတ္တိုက္ေနၾကတာပါ။ အဲဒီသဘာ၀ကို နားလည္ထားမယ္ဆိုရင္ ေလာကဟာ မင္းအတြက္ တစ္၀က္ေပါ႕ပါးသြားပါလိမ္႕မယ္´


`တကယ္ေတာ႕ ဒီေလာကဟာ တို႕ အခု၀င္ၾကည္႕ခဲ႕တဲ႕ ဆပ္ကပ္ကေလးထက္ အမ်ားၾကီးေပြလီတဲ႕ ဆပ္ကပ္ၾကီးပဲ။ ဆပ္ကပ္ပညသည္ေတြ၊ ဆပ္ကပ္ကို သေဘာက်လို႕ လက္ဖ၀ါးခ်င္း ပါးရိုက္ျပီး ၾသဘာေပးတတ္သူေတြဟာ တုိ႕ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ေရမရေလာက္ေအာင္ မ်ားလွပါတယ္။ ေလ႕လာသူတစ္ေယာက္လို ၾကည္႕ေနပါ သူငယ္ခ်င္း။ အဲဒီထဲမွာ ပါ၀င္မခံစားပါနဲ႕။ ေလာကမွာ သားရဲဘုရင္ဆိုတဲ႕ ျခေသၤ႕ေတြက ျမက္မစားသလို လွည္႕ျဖားေကာက္က်စ္ တတ္တဲ႕ ေျမေခြးကလည္း ျမက္မစားဘူး။ အဲဒါကိုေတာ႕ အထူးသတိထားပါကြာ။



တာရာမင္းေ၀

(ဓါးသြားေပၚမွာကတဲ့ ဆပ္ကပ္...)မွ