တစ္ေန႔က်ရင္ ခြဲရမွာ သိပါတယ္...
ဒါေပမယ့္..
စိတ္ထဲမွာ......ေမ့
အဲ့ဒီေန႔ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူး..အေမ...
ကြၽန္ေတာ့္ကို မေမြးခဲ့ရေပမယ့္...
အေမ တစ္ေယာက္လို ေမတၱာနဲ႔
နည္းလမ္းၫႊန္ျပ..
လိမၼာလာေအာင္..ဆံုးမခဲ့တယ္...။
အေမ့..စကားေတြထဲက..
လူေတြရဲ႕ စိတ္ထားေတြကို သိခဲ့တယ္...
အေမသင္ၾကားေပးလို႔..
ရင့္က်က္စြာ.. ေတြးတတ္ခဲ့တယ္......
အေမ..အထင္ေသးမွာစိုးတဲ့ စိတ္နဲ႔..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တည့္မတ္...
ခုဆို..ကြၽန္ေတာ္....
လူလိမၼာလို ေနတတ္ေနပါၿပီ......
အေမေရ...
ျပန္ေတြးလိုက္ရင္..
ဆယ့္ေလးႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလ
မေန႔ကလိုပဲေနာ္....
ေက်ာင္းတံခါး၀မွာ..
အေမ့အလာကို ေစာင့္...
အႀကိဳေထာက္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြကို
လြမ္းတယ္......
မေဟာသဓာရဲ႕ တရားစီရင္ခန္း..
အတူတူ..
သူခိုးဖမ္းခဲ့တာေတြ...
ေရသည္ေယာက်ၤားရဲ႕ အႆျပာပဲ၀က္..
ၿမိဳ႕႐ိုးၾကားမွာ..
သြားဖြက္ခဲ့ၾကတာေတြ...
အေမဖတ္ျပတဲ့..
သင္ခန္းစာေတြကို..မွတ္သား..
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို....
ျဖဴစင္စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္......
လူ႔ဘ၀ရဲ႕...
ေကာက္ေကြ႕တဲ႔ လမ္းေတြၾကားမွာ..
ရွင္သန္လႈပ္ရွားရင္း...
ခုခ်ိန္မွာေတာ့...
ကြၽန္ေတာ္တို႔စိတ္ေတြ... ညစ္ေပေနၾကၿပီ..အေမ.....
ဒါေပမယ့္...
ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေရာက္...
အေမ့အိမ္တံခါးကို ေခါက္လိုက္တာနဲ႔....
ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆို...
အေမ့အၿပံဳးက ..
ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္း..ႏုပ်ိဳဆဲေလ......
ၾကယ္ေလးေတြ..အေရာင္လက္ဖို႔အတြက္..
ေကာင္းကင္ႀကီးလိုအပ္သလို...
ငွက္ကေလးေတြ....ပ်ံသန္းဖို႔အတြက္...
ေလဟာနယ္ လိုအပ္ပါတယ္......
ငါးေလးေတြ....အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္..
ေရျပင္က်ယ္ လိုအပ္သလို.....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ..လိမၼာလာဖို႔အတြက္..
အေမ့ဆံုးမစကားေတြ လိုအပ္ပါတယ္.........
အေမေရ..
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္..
စိတ္ခ်မ္းသာ..ကိုယ္က်န္းမာေစဖို႔...
အေ၀းေရာက္ေနတဲ့...သား..အားလံုးကိုယ္စား....
ဒီစာကို..ပါးလိုက္ပါတယ္......
အေမ..ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..............................။
(ေမြးအေမနဲ႔ ထပ္တူ ခ်စ္ရေသာ ... ဆရာမအတြက္)
No comments:
Post a Comment