အေမ

အေမ...
တစ္ေန႔က်ရင္ ခြဲရမွာ သိပါတယ္...
ဒါေပမယ့္..
စိတ္ထဲမွာ......ေမ့
အဲ့ဒီေန႔ကို မေတြ႕ခ်င္ဘူး..အေမ...

ကြၽန္ေတာ့္ကို မေမြးခဲ့ရေပမယ့္...
အေမ တစ္ေယာက္လို ေမတၱာနဲ႔
နည္းလမ္းၫႊန္ျပ..
လိမၼာလာေအာင္..ဆံုးမခဲ့တယ္...။

အေမ့..စကားေတြထဲက..
လူေတြရဲ႕ စိတ္ထားေတြကို သိခဲ့တယ္...
အေမသင္ၾကားေပးလို႔..
ရင့္က်က္စြာ.. ေတြးတတ္ခဲ့တယ္......

အေမ..အထင္ေသးမွာစိုးတဲ့ စိတ္နဲ႔..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တည့္မတ္...
ခုဆို..ကြၽန္ေတာ္....
လူလိမၼာလို ေနတတ္ေနပါၿပီ......

အေမေရ...
ျပန္ေတြးလိုက္ရင္..
ဆယ့္ေလးႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလ
မေန႔ကလိုပဲေနာ္....

ေက်ာင္းတံခါး၀မွာ..
အေမ့အလာကို ေစာင့္...
အႀကိဳေထာက္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြကို
လြမ္းတယ္......

မေဟာသဓာရဲ႕ တရားစီရင္ခန္း..
အတူတူ..
သူခိုးဖမ္းခဲ့တာေတြ...

ေရသည္ေယာက်ၤားရဲ႕ အႆျပာပဲ၀က္..
ၿမိဳ႕႐ိုးၾကားမွာ..
သြားဖြက္ခဲ့ၾကတာေတြ...

အေမဖတ္ျပတဲ့..
သင္ခန္းစာေတြကို..မွတ္သား..
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို....
ျဖဴစင္စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္......

လူ႔ဘ၀ရဲ႕...
ေကာက္ေကြ႕တဲ႔ လမ္းေတြၾကားမွာ..
ရွင္သန္လႈပ္ရွားရင္း...
ခုခ်ိန္မွာေတာ့...
ကြၽန္ေတာ္တို႔စိတ္ေတြ... ညစ္ေပေနၾကၿပီ..အေမ.....

ဒါေပမယ့္...
ဘယ္အေျခအေနေရာက္ေရာက္...
အေမ့အိမ္တံခါးကို ေခါက္လိုက္တာနဲ႔....
ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆို...
အေမ့အၿပံဳးက ..
ငယ္ငယ္တုန္းကအတိုင္း..ႏုပ်ိဳဆဲေလ......

ၾကယ္ေလးေတြ..အေရာင္လက္ဖို႔အတြက္..
ေကာင္းကင္ႀကီးလိုအပ္သလို...
ငွက္ကေလးေတြ....ပ်ံသန္းဖို႔အတြက္...
ေလဟာနယ္ လိုအပ္ပါတယ္......

ငါးေလးေတြ....အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္..
ေရျပင္က်ယ္ လိုအပ္သလို.....
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ..လိမၼာလာဖို႔အတြက္..
အေမ့ဆံုးမစကားေတြ လိုအပ္ပါတယ္.........

အေမေရ..
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္..
စိတ္ခ်မ္းသာ..ကိုယ္က်န္းမာေစဖို႔...
အေ၀းေရာက္ေနတဲ့...သား..အားလံုးကိုယ္စား....
ဒီစာကို..ပါးလိုက္ပါတယ္......
အေမ..ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..............................။

(ေမြးအေမနဲ႔ ထပ္တူ ခ်စ္ရေသာ ... ဆရာမအတြက္)

ဆယ္ေက်ာ္သက္

(က)
ကမ္းေျခ မျမင္ဖူးတဲ့ ပင္လယ္
သင္ရိုးထဲ မပါတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဆယ္တန္းဖတ္စာ
သနပ္ခါးေရေမႊးနံ႕သင္းတဲ့ ညေနငါးနာရီ

ကခ်င္လြယ္အိတ္ထဲ “ခုိး”ပြင့္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီ
စာလာလာျပေပးတဲ့ အျဖဴေရာင္ စီးကရက္ေလး
(ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားတစ္ထည္လံုး မီးေပါက္ခဲ့)

ပထမဆံုး ဝင္ေျဖဖူးတဲ့ အလုပ္အင္တာဗ်ဴး
လမ္းျဖတ္ကူးခြင့္မရွိတဲ့ ပါးေပၚက မ်ဥ္းဝါေလးေတြ
ရိုးသားစြာ ဖားဥစြဲသြားတဲ့ သက္ရွိ ကဗ်ာစာရြက္ကေလး

(ခ)
အခု
ရီရီ နဲ႕ေမာေမာ ျပန္စဥ္းစားမိ…
အဲဒီတုန္းက
မမတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား
အထူအပါးမသိတဲ့ ေဆးရိုးသည္ကေလးက ကၽြန္ေတာ္။

လင္းဒီပ
၂၈.၀၁.၁၀

စာမ်က္ႏွာ (၂၉)

၁၉၈၁ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၉ ရက္...
ဘ၀တစ္ခု အစပ်ိဳး...
ေလာက..သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းမွာ..
မာတိကာ..အသစ္တစ္ခု တိုးတဲ့ေန႔ေပါ့.....။

ေအးျမတဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔ ေထြးဖက္..
အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစဖို႔...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔...
ရင္ဖြင့္ႀကိဳဆို...
မနက္ျဖန္တိုင္းက ခ်ိဳတယ္.....။

စာမ်က္ႏွာ-၅
ေလာကဓံတရားဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ..
လြယ္အိတ္လြယ္.. ေက်ာင္းကိုသြား...
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကစားမယ္.....။

စာမ်က္ႏွာ-၁၀
လိုခ်င္တာ ရဖို႔အတြက္ပဲ အေလးထား..
ျဖစ္ႏိုင္တာ မျဖစ္ႏိုင္တာ မစဥ္းစားခ်င္ဘူး...
ပူဆာငိုေၾကြးလိုက္တိုင္း..
အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္......။

စာမ်က္ႏွာ-၁၅
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲ..
ကံတရား အတိုင္းပဲေလ..
ေက်ာင္းသြား..ေက်ာင္းျပန္..
အေမေျပာေနက် စကားေတြၾကားမွာ...
လူလိမၼာလို..ေနတတ္ခဲ့ေပါ့.....။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္..
ဘယ္ေတာ့မွ..
အေမ့ မ်က္ရည္ မသက္ေစရဘူး..အေမ.....။

စာမ်က္ႏွာ-၂၀
ေလာကေတာအုပ္ထဲ..မရဲတရဲစမ္းေလွ်ာက္..
လမ္းေပ်ာက္မွာ မေၾကာက္ပါဘူး...
အေမ တပ္ေပးလိုက္တဲ့ အေတာင္ပံေတြနဲ႔..
ေလဟုန္ကိုဆန္.. အျမင့္မွာ ပ်ံႏိုင္တယ္ေလ...

ဒါေပမယ့္...
ေတာင္ပံေတြက..ေလးလံလို႔..
တစ္ခါတစ္ခါ..
သူမ်ားေတြလို ရုန္းကန္ၾကည့္ခ်င္တယ္......။

စာမ်က္ႏွာ-၂၅
မွန္တယ္ထင္ရင္ ဂ႐ုမစိုက္...
ဘယ္လိုပဲ တိုက္ခိုက္ၾကစမ္းပါေစ..
ငါ့ဘ၀..အေရာင္ေတာက္ဖို႔..
ငါ့လက္နဲ႔ ငါ တည္ေဆာက္မယ္.....။

စာမ်က္ႏွာ-၂၉
ဘ၀ကို ႐ိုးရွင္းစြာျဖတ္သန္း..
အတၱ..မာနေတြနဲ႔..မလွမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး...
ေမတၱာတရားကို အေလးထား...
အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိစြာ ျဖတ္သန္းသြားခ်င္တယ္..


ေလးညႇိဳ႕ရွင္