လြမ္းခဲ့ရတာ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ…
ခ်စ္တတ္စကတည္းက အလြမ္းနဲ႔ယဥ္ပါး….
ငါက….
အလြမ္းရာသီဖြားပါ………..။
ဇာတာကို တြက္ခ်က္….
စန္းယွဥ္တာက အလြမ္းနကၡတ္တဲ့…
ကံၾကမၼာျပဌာန္း..
လြတ္လမ္းလဲ မရွိေတာ့ပါဘူး….
နိဂံုးမရွိတဲ့ဇာတ္လမ္း…
အဆံုးသတ္ရင္ လြမ္းရမွာ သိေပမယ့္…
နာက်င္စရာေတြေမ့ပစ္…
တစ္ခါ ထပ္ၿပီး ခ်စ္ခ်င္ေသးတယ္……
ေၾကမြသြားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ..
မ်က္ရည္လူးခဲ့ရတဲ့ အိပ္မက္ဦးေတြနဲ႔…
မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရင္ထဲကစကားေတြ…
အားလံုးကို ၿမိဳသိပ္…
တိတ္တိတ္ေလးပဲ ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္……..
သိပ္ခ်စ္တတ္ခဲ့ဘူးတဲ့….
ငါ့ရဲ႕ ႏွလံုးသား….
ဒဏ္ရာေတြပဲ မ်ားမ်ားလာလို႔….
ခုဆို..
တျဖည္းျဖည္း လံုးပါးပါးေနၿပီ……
အတိတ္ဘ၀က..၀ဋ္ေၾကြးမကင္း….
သူမ်ားခ်စ္ျခင္းေတြကို ခြင္းခဲ့ဘူးလို႔မ်ားလား..
တစ္ခါ..တစ္ခါ..
ငါစဥ္းစားမိတယ္……..
စကားတင္းေတြ..ဘယ္လိုဆိုဆို….
မွားယြင္းမႈတစ္ခုလို..
အလြမ္းဆိပ္က..ခ်ိဳေနတာမို႔…..
ကံဆိုးေကာင္ရဲ႕ ရင္ထဲ…
ဘယ္ေတာ့မွ… မိုးမစဲႏိုင္တာပဲ ထင္ပါရဲ႕….
ရွိေစေတာ့ေလ…
၀ဋ္ရွိသမွ် ခုဘ၀မွာ ေက်ႏိုင္ဖို႔….
မီးပူေဇာ္ .. ေရခ်မ္းဆက္…..
စေနေထာင့္မွာ.. ပန္းကပ္မယ္……….
ေလးညႇိဳ႕ရွင္
