ဒါေပမယ့္..
နင့္အေၾကာင္းၾကားတိုင္း..
ဘယ္ဘက္ရင္အံုေအာက္က ႏွလံုးသား...
ဆတ္ခနဲ လႈပ္လႈပ္သြားတယ္.....။
စည္းျခားထားၿပီးၿပီပဲ...
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မနီး.....
နာက်င္ေနလဲ အခ်ည္းအႏွီးေလ.........
ဒဏ္ရာ အထပ္ထပ္နဲ႔....
အခါခါ ကြဲအက္ခဲ့တဲ့ အသည္း....
ငါ့ကံကပဲ....
မြဲလြန္းေနတာလား.............
နီးတက်က္က်က္..
ေ၀းတသက္သက္တဲ႔...
မေပးရက္ခဲ့တဲ့...ပူေလာင္ျခင္း....
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ....
မီးေလာင္တိုက္ သြင္းလိုက္ပါ့မယ္..........
မၾကည့္လို႔.. မသိတာလား.....
မခံစားတတ္လို႔.. ခ်န္ထားခဲ့တာလား.....
ငါ့ .. အားနည္းခ်က္က..မင္း ....
အရာရာနဲ႔.. ရင္းရဲတယ္.......
ဘယ္သူေတြ..ဘယ္လိုပဲ ေတြးေတြး...
ငါ့ဘ၀ကို.. စေတးလို႔.....
နင္းျဖတ္ေလွ်ာက္သြား....
နင့္အတြက္..ဆို.....
ပန္းေတြ...ခင္းထားတယ္........
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညေတြမွာ......
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို တိုးတိုးညည္းရင္းနဲ႔....
နီးျခင္း .. ေ၀းျခင္း...မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ခုအေၾကာင္း ....
စဥ္းစားရေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ.......
နာရီေတြ.... ရာသီေတြ ေရတြက္......
ျပကၡဒိန္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္လို႔ .......
ခိုးမက္ခြင့္ မရွိတဲ့... အိပ္မက္ေတြနဲ႔........
အထီးက်န္စြာ.. ခရီးဆက္ေနမယ္.................။
ေလးညိႇဳ႕ရွင္
