ငါ့ကိုသယ္ေဆာင္လို႔..ခရီးဆက္..
ရာသီေပါင္း ၂၇ ခါ လည္ပတ္ခဲ့ၿပီ.......။
ေလာကႀကီးထဲမွာ...
ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ပါး....
ေမာ္ၾကြားခဲ့ရတာေတြ.....
၀မ္းနည္း ေၾကကြဲ....
မ်က္ရည္၀ဲ ခဲ့ရတာေတြ......
အႀကိမ္ႀကိမ္ အလီလီႀကံဳေတြ႔....
သင္ခန္းစာေတြ အျပည့္ေပါ့......
မိုးေလာက္ႀကီးတဲ့ အိပ္မက္ေတြအတြက္....
ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ နာက်င္မႈေတြ...
ယံုလြယ္တတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္အတြက္..
ေနာက္ေက်ာက ဓါးခ်က္ေတြ...
အားလံုးကို ေမ့ပစ္...
အခု .. ငါ့ဘ၀ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာအသစ္..စမယ္...။
ငါ့လက္နဲ႔ ငါေရး ...
အေကာင္းဆံုးကို ေတြးလို႔..
အဆိုးႀကံဳလဲ..ရင္ဆိုင္...
ငါ့..ကိုယ္ငါ..ပဲ့ကိုင္မယ္...။
လုပ္သလိုမျဖစ္ရင္..
ျဖစ္သလို လုပ္တဲ႔...
ခံစားခ်က္ေတြကို ဗီရိုထဲေသာ့ခတ္..
ေနာက္ဆို..
စိတ္ထဲကပါ .. ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပစ္မယ္...။
၂၇ ႏွစ္စာ.ရင့္က်က္မႈေတြနဲ႔..
အေမ့ကို ေပြ႔ဖက္...
ဆိုးမိုက္ခဲ့တဲ့..ရက္ေတြကို
ေက်ာ္ျဖတ္မယ္...။
ေကာင္းကင္..ျမက္ခင္းနဲ႔..
ပန္းပြင့္ေတြ အေၾကာင္း..
သတင္းေကာင္းေပးေနတဲ့..
ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးနဲ႔..
ကဗ်ာေတြ..ေရးမယ္...။
ေနာက္လာမယ့္..မနက္တိုင္းမွာ..
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာႏိုးထ..
ေလေျပညင္းရဲ႕ ဂီတနဲ႔...
စိတ္ရိုင္း..စိတ္မိုက္တို႔ကိုဖယ္ရွင္း...
ဒါဟာလည္း..ငါ့ဘ၀ရဲ႕..
ခ်ိဳျမတဲ႔ ေနထိုင္ျခင္းေလ...။
ေလးညိွဳ့ရွင္
