မီးခလုတ္ကို ေခ်ာက္ခနဲေတာင္ မဖြင္႔ခင္
ေဟာဒီ႔လက္ေတြက
ကြန္ျပဴတာ ပါ၀ါကုိ အရင္ဖြင္႔မိေနတတ္ျပီ…
စကရင္(န္)ကုိ ရီဖရက္ရွ္လုပ္
အားလုံးဟုတ္ေလာက္ျပီ ဆုိရင္
အလ်င္အျမန္ ႏွိပ္မိတာကေတာ႔
အလြမ္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ဒီ ဂ်ီေတာ႔ခ္ေပါ႔..
လြမ္းတယ္. မ
သတိရတယ္.
အဆင္ေျပပါေစေနာ္. မ
ဒီညေမွ်ာ္ေနမယ္.
ေမာနင္း မ..
စာေတြဆက္ေရးပါေနာ္.
ေကာင္းေသာညေလးျဖစ္ပါေစ.
လြမ္းေနေပးပါေနာ္.
သတိရေနမယ္..
…
…
..
.
ခ်စ္ျခင္းသီဖဲြ႔စကားလုံးေပါင္းမ်ားစြာ
ဒီ ခ်က္ဟစ္စ္ထရီမွာ ကိန္းေအာင္းေနၾကတယ္.
မရုိးႏုိင္ေအာင္ပါပဲေလ…
ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႔ မနက္ခင္းေတြမွာ
အလြမ္းေတးေတြသီခဲ႔ဖူးတယ္.
“မ” တစ္ေယာက္ ၾကားမၾကား မသိႏုိင္ခဲ႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ႔
ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိင္း
မႈန္မႈိင္းေနတဲ႔ အလြမ္းတိမ္ေတြ
ညိဳ႔တက္လာျမဲပါ..
ညေပါင္းမ်ားစြာရဲ႔ သန္းေခါင္ယံေတြမွာ
“မ”ကုိလြမ္းတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကုိ
နာရီသံေတြက သယ္ေဆာင္ေနခဲ႔ဖူးတယ္.
“မ” တစ္ေယာက္ မခံစားႏုိင္ခဲ႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ဘုိင္အုိကေလာ႔ခ္ၾကီးကေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနတဲ႔ ဒီမ်က္ကြင္းေတြေအာက္မွာ
အညိဳေရာင္ အလြမ္းသေကၤတေတြ ေရးထုိးေနျမဲပါ..
အခ်စ္ရည္ေတြ ရႊန္းလဲ႔ေနတဲ႔
ဒီမ်က္၀န္းအိမ္မွာလည္း
ေန႔ေန႔ညည
အလြမ္းမုိးေတြ သြန္းျဖိဳးေ၀က်ေနျမဲပါ…
ဂရုစိုက္ပါ မ ရယ္..
ကၽြန္ေတာ္က အေ၀းၾကီးမွာ ေနေနရတာ.
ခ်စ္တဲ႔ “မ” အနား
ကၽြန္ေတာ္ ေနခ်င္သားေပါ႔
ဘ၀ဆုိတာရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင္႔ဆုိႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
ကုိယ္စီကုိယ္ငွ တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနရခ်ိန္မွာ
“မ” ရဲ႔ လက္ဖမုိးေလးကုိ
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ဆုပ္ကုိင္လုိ႔
ဘ၀ခရီးကုိ ဆက္ခ်င္တယ္.
ဘာလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ရမွာလဲ “မ” ရယ္..
ဗ်ာ!
ဘယ္လုိ!!
ဟင္!!!
အျပင္ကုိ ထုတ္ေဖာ္မျပျဖစ္ခဲ႔တ႔ဲ
အာေမဋိတ္သံေတြေအာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရဦးမွာလဲဟင္..
တုိက္ပဲြကုိ ႏုိင္ေအာင္ တုိက္ႏုိင္ပါလ်က္နဲ႔
ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ဆက္ခြင္႔ မၾကဳံၾကိဳက္ႏုိင္တာ.
က်ိန္စာကုိ ပယ္ဖ်က္ႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လုိပါပဲေလ…
“ေသရင္ေျမၾကီး ရွင္ရင္ေရႊထီးဆုိကာ
စြန္႔စားခဲ႔တာလည္း
ရခါမွပဲ မိဖုရားက မရွိတယ္”
ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ စာသားေတြက
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ မာနေတြကုိ ျပက္ရယ္ျပဳေနၾကတယ္.
ကၽြန္ေတာ္မရွက္ပါဘူး
၀မ္းပဲနည္းတယ္.
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ “မ” ရယ္.
ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ပိုင္ဆုိင္လုိျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပမယ္႔
မရယူႏုိင္ေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ
ရယူပုိင္ခြင္႔ မရွိေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ
စပ်စ္သီးခ်ဥ္တယ္လုိ႔ ေဟာ႔ေဟာ႔ရမ္းရမ္းေျပာတဲ႔ ေျမေခြးလုိ
ကၽြန္ေတာ္႔အခ်စ္ေတြ မေသာ႔သြမ္းႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး.
“မ” ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနျမဲပါ.
ခုလည္းခ်စ္တယ္.
အရင္ကလည္းခ်စ္တယ္.
ေနာင္လည္း ဒီ႔ထက္ပုိခ်စ္သြားဦးမယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ မပုိႏုိင္ရင္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ္႔ေအာက္ မေလ်ာ႔တဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကုိ “မ” တစ္ေယာက္
ရရွိခံစားႏုိင္ပါေစေနာ္…
စည္းတစ္ဖက္ဆီမွာ ကုိယ္စီရပ္ရင္း
ဟန္ေဆာင္တင္းထားတဲ႔ သိကၡာေတြကုိ ငဲ႔ကြက္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ၀င္မစြက္ခ်င္ေတာ႔ဘူး “မ” ရယ္.
တစ္ခုပဲ ေျပာခဲ႔ခ်င္ပါတယ္.
ခ်စ္တာထက္ပုိတဲ႔ အခ်စ္ေတြနဲ႔
“မ” ကုိ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္….
တဆိတ္ေလာက္ “မ” ရယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ အလြမ္းေတြျပည္႔လာလုိ႔
“မ”ရဲ႔ ဂ်ီေတာ႔ခ္ ယူဇာနိမ္းမ္ေလးေဘးမွာ
အလြမ္းကဗ်ာေလးေတြ ေရးလုိက္ဦးမယ္ေနာ္…
အဆင္ေျပတဲ႔တစ္ေန႔ “မ” ဖတ္ဖုိ႔ပါ.
သြားေတာ႔မယ္ “မ” ရယ္..
(ေရခဲငွက္)
(ကိုရန္ေအာင္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
